Khawarizmi mengatakan di dalam Manaqib dari A’mash, yang mengatakan bahawa Ubaya Bin Raba’i berkata: “Ali selalu mengatakan: ‘Tanyalah saya mengenai apa yang kamu tidak faham sebelum saya mati. Saya bersumpah dengan tuhan saya bahawa tidak ada padang yang hijau, atau padang pasir, atau sekumpulan manusia yang menyesatkan ratusan manusia atau memberi petunjuk pada ratusan manusia, melainkan saya mengetahuinya. Saya lebih mengetahui dari sesiapa sahaja, siapakah yang memberi petunjuk dan siapa yang menghasut mereka kepada kejahatan sehingga kepada kehari pengadilan.’
Jalalu’d-din Suyuti di dalam Ta’rikhu’l-Khulafa, p.124, Badru’d-din Hanafi di dalam Umdatu’l-Qari, Muhibu’d-din Tabari di dalam Riyazu’n-Nuzra, v.II, p.198, Suyuti di dalam Tafsir-e-Itqan, v.II, p.319, dan Ibn Hajar Asqalani di dalam Fathu’l-Bari, v.VIII, p.485 dan juga di dalam Tahdhibu’t-Tahdhib, v.VII, p.338, mengatakan bahawa Ali berkata: “Tanyalah saya apa sahaja yang kamu suka, dan saya bersumpah dengan Allah bahawa saya akan memberitahu kamu semua perkara yang akan berlaku sehingga kepada hari pengadilan. Jika kamu tanyakan mengenai kitab Allah, saya bersumpah dengan tuhan saya bahawa tidak terdapat satu ayat yang saya tidak tahu dengan sempurna. Saya tahu jika ayat itu diwahyukan pada malam atau pada siang hari, pada dataran atau pada bukit.’
Bolehkah sesiapa selain dari dia yang mempunyai pengetahuan pada yang ghaib, boleh mengatakan yang sedemikian dihadapan kawan dan musuh.
(Prajurit-Al-Mahdi/ABNS)
0 komentar:
Posting Komentar